دوش تا دم صب غم تو دلُم کُم سُرکِش بی

دل عین رطب بی غم هجرت گِنِکِش بی

یادم اومه او روزی که سرِ رَه تونه دیدم

دل پا نگرفته ی ، موسمِ گُگِلِکِش بی

سیل اولیت ری وره عشق تو کردش

خُش رو نبلَد بی ، چیشلت رورووَکش بی

مَشکی پُرِ اُ کول و دو تا مَشکِ بُلُوری

پیش ریت ، که دل پیچسه کُشته ی زِلِکش بی

یاد اوسُنَل بو که چه اَیُومِ خِشی بی

زُنده ی مو تو بیدی و خُمارت نِمکش بی

وختی لُوِلِت چی و امونت وره مو داشت

هر گی می سدیش پس دو برابر  سِرکِش بی

یادُم اومه پِریار شُو ماه رمضون بی

تُوِسُون زده وی زُورِشه ، زُونی شِلِکِش بی

دیت اومده وی دیدن و پاش اومده ویدی

نِشسه ی سرِ جنبِ تو و زَنکا بِرِکِش بی

یَکدَم می زدی لی ری سریت بُرمِک و دیتَم

دایُم سُکُلی می زدت و لُو گِزِکِش بی

قدبندِ امید مُنه رفتی و بُرُندی

قدبندِکو عشقت بید و مهرت سِگکِش بی

ای چه نزدی زونی خدافظ سرِ رفتن

سیلت پُرِ غم بی ، چیشِلِت هُی کُمِکش بی

اوس تی سو تِلنگُونِ غم آویده کمالی

اُنچی که گُ نصوش نبی بَلکَم سُه یکش بی

__________________________________

کُم سُرک : روی شکم سریدن

گُ گِلَک : چهار دست و پا

زلک : زل زدن

می سدیش : آن را می گرفتی

سِرَک : اضافه بها

زونی شلک : ناتوانی زانو در اثر خستگی

زنکا : زن برادر

لوگزک : لب به دندان گرفتن

سُکُلی : با انگشت به پهلوی کسی زدن

تلنگون : زباله دانی

گنک : مورچه کوچک قهوه ای رنگ

سیل : نگاه

برک : کنار

برمک : چشمک

زون : زبان

اوس تی سو : از آن هنگام تا به حال

سه یک : یک سوم ، ثلث


منبع : وبلاگ خشم کانه (شاهرخ سروری)